Σαρντού, Βικτοριέν

(Sardou). Γάλλος θεατρικός συγγραφέας (Παρίσι 1831 - Μαρλύ 1908). Εγκατάλειψε τις ιατρικές σπουδές για v’ ασχοληθεί με το θέατρο, αλλά για μερικά χρόνια δεν κατόρθωσε v’ ανεβάσει στη σκηνή τα έργα του, και η πρώτη κωμωδία του (Η ταβέρνα των φοιτητών, που παίχτηκε το 1854, δεν είχε την επιτυχία που περίμενε. Κατόπιν, και για τον πρόσθετο λόγο ότι τα έργα του παίχτηκαν από διάσημους ηθοποιούς (όπως η Βιρζινί Ντεζαζέ και η Σάρα Μπερνάρ), ο Σ. έγινε ένας από τους γνωστότερους θεατρικούς συγγραφείς και κυριάρχησε στη γαλλική σκηνή ως το θάνατό του. Οι κωμωδίες του, αν και δεν έχουν αληθινή πρωτοτυπία και αυθεντική ανθρώπινη θέρμη, στηρίζονταν σε άψογη τεχνική και έθιγαν προβλήματα της φλέγουσας επικαιρότητας. Συγγραφέας έργων που σατιρίζουν την εκκλησία, τα έθιμα, τη φιλοσοφία και την πολιτική, κωμωδιών με πλοκή ή με θέση, καθώς και ιστορικών κωμωδιών, και δραμάτων, ο Σ. υπέστη συχνά σκληρές επιθέσεις από τους εχθρούς του - που τον κατηγορούσαν, όχι εντελώς άδικα, και για λογοκλοπή - αλλά μπορούσε να υπολογίζει πάντα στη συμπάθεια του κοινού, που διασκέδαζε με τα εύθυμα ευρήματα του, με τη μεγαλοπρέπεια και τη μεγαλοστομία, των θεαμάτων του, που τα σκηνοθετούσε ο ίδιος. Από την απέραντη παραγωγή του λίγα έργα του επιζούν σήμερα, όπως Η Κυρία δε με μέλει, (1893) και μερικά δράματα του, που έμειναν γνωστά γιατί έγιναν λιμπρέτα μελοδραμάτων (Τόσκα, Φεντόρα).